FAMILIEVERHALEN

Dag lieve pa, lieve opa, lieve Frans

Het was als een bom die insloeg zeven jaar geleden, de dag dat er kanker bij je werd geconstateerd. Wat hebben we je lang zien aftakelen. Van de stoere man die zich door geen mens of dier omver liet lopen, naar iemand die niet meer kon staan. Een pittig proces. Voor jou, maar ook voor ons. Telkens als wij de moed opgaven, leefde jij weer op. Het was een wonder, maar het deed tegelijkertijd ook pijn. We hebben zo vaak afscheid van je genomen, dat we niet meer geloofden dat je echt zou sterven. Totdat het gebeurde.

Je stierf op zondag 15 mei. Op de sterfdag van Heleen, die veertien jaar daarvoor ook veel te jong overleed.

We missen de hechte start van de dag met een kop koffie, die je tot voor kort altijd verzorgde, net als de frikandellen op vrijdag. We missen je Friese paarden in de wei, die je moest wegdoen in de wetenschap dat je nooit meer beter werd. We missen de logeerpartijtjes en de uitstapjes, die je voor de kleinkinderen verzorgde tijdens de schoolvakanties.

Hoewel het gemis vervelend is, zijn we je ook dankbaar voor het feit dat we je zo kunnen missen. Vanaf de dag dat ma, Heleen, de makelaardij startte was jij er elke dag. Je was de motor achter het bedrijf. Bijna dertig jaar. Om voor ons te zorgen en ons te ontzorgen op alle mogelijke manieren.

Jij en Heleen waren jullie tijd ver vooruit. In 1993 waren er nauwelijks vrouwelijke makelaars. Het was dan ook bijzonder dat een vrouw haar eigen makelaarskantoor startte. Jeroen en Henriëtte woonden nog thuis. Ma hield zich niet bezig met het huishouden. Ze kookte niet, deed de was niet, wist niet eens hoe de stofzuiger werkte. Dankzij jouw inzet achter de schermen kon Heleen zakelijk zeven dagen in de week floreren. Elke avond zat jij om zes uur klaar met het eten. En dat Heleen en Jeroen meestal te laat kwamen vond jij niet leuk, maar je zette er geen stap minder om.

Bloedverwant of niet: je had oog voor ons allemaal. Céline en Janine hielden van het babbeltje wanneer je ‘s ochtends de post afgaf op kantoor, je bracht ons in de hectiek van alledag dan weer even terug in het hier en nu. Je bakte eieren als iemand zijn of haar lunch vergat. Als er in de afgelopen decennia een gat was, sprong jij erin. Je hebt ons waar je kon altijd geholpen met allerlei hand- en spandiensten. Met veel ‘klote klussen’, zoals Jeroen ze noemt. Het maakte niet uit op welk tijdstip van de dag.

Zonder jouw support had Familie Beekhuizen Makelaardij niet kunnen staan waar het vandaag de dag is. Ons kantoor is gebouwd in jouw uitstekend onderhouden achtertuin, waar de grote Friezen hebben plaatsgemaakt voor twee kleine pony’s die samen vrolijk door de wei galopperen. Hoewel je lichamen ons verlaten heeft, leef jij voor altijd in ons voort. Want overal waar we kijken, overal waar we werken en overal waar we gaan en staan in de Betuwe laat jij jouw toegevoegde waarde achter. Je zal ons voor altijd bijstaan en daar zijn we je oneindig dankbaar voor.

Alle liefs,
Jeroen, Henriëtte, Ap, Céline, Janine, Twan, Frederique, Romy, Iris en Roos

Deel dit bericht